Δρ. Σίνου Μάρω, Δρ. Όλγα Βενετσιάνου, Δρ. Λουκία Μάρθα, Δρ Δούλος Λάμπρος, Δρ. Μπόμπολος Νίκος, Δρ. Ευγενία Τούση, Δρ. Τσόκα Στέλλα, Δρ. Θραβάλου Σταυρούλα
Υπεύθυνη μαθήματος: Δρ. Μάρω Σίνου
Περίληψη
Με την μείωση των ενεργειακών πόρων και την ραγδαία μόλυνση του περιβάλλοντος τις τελευταίες δεκαετίες, κατέστη επιτακτική η ανάγκη της αντιμετώπισης του δομημένου περιβάλλοντος με έναν τρόπο που να επιφέρει όσο το δυνατόν λιγότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ο αειφορικός σχεδιασμός του συνόλου του δομημένου περιβάλλοντος σε όλες τις κλίμακες, από την πολεοδομική έως εκείνη του εσωτερικού χώρου οφείλει πλέον να λάβει υπό όψιν του τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης. Η αντιμετώπιση του σχεδιασμού με αειφορικά κριτήρια μπορεί να προκαλέσει μεγάλες μεταβολές στην ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος, του δομημένου χώρου και της ποιότητας ζωής των χρηστών του και να αναστρέψει την φθίνουσα πορεία της Ο αειφορικός σχεδιασμός αναφέρεται στην συνολική αειφορική προσέγγιση του ζητήματος που αντιμετωπίζει και επιλύει ζητήματα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά αλλά και πολιτιστικά σύμφωνα με τον ορισμό της αειφόρου ανάπτυξης. Πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντες και η έννοια της άνεσης του χρήστη που που περιλαμβάνει την θερμική, ακουστική , οπτική, οσφρητική και τέλος άνεση αφής.
Μαθησιακά Αποτελέσματα
Το μάθημα έχει στόχο οι σπουδαστές να έχουν αποδεδειγμένη γνώση και κατανόηση θεμάτων στο γνωστικό πεδίο της Αειφορικής Δόμησης ενώ υποστηρίζεται από επιστημονικά εγχειρίδια προχωρημένου επιπέδου, περιλαμβάνει και απόψεις που προκύπτουν από σύγχρονες εξελίξεις.
Να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τη γνώση και την κατανόηση που απέκτησαν με τρόπο που δείχνει επαγγελματική προσέγγιση της εργασίας ή του επαγγέλματός τους μέσα από τα ζητήματα αειφορικής στρατηγικής και να διαθέτουν ικανότητες που κατά κανόνα αποδεικνύονται με την ανάπτυξη και υποστήριξη επιχειρημάτων και την επίλυση προβλημάτων στο πλαίσιο του γνωστικού τους πεδίου.
Να έχουν την ικανότητα να συγκεντρώνουν και να ερμηνεύουν συναφή στοιχεία για να διαμορφώνουν κρίσεις που περιλαμβάνουν προβληματισμό σε συναφή κοινωνικά, επιστημονικά ή ηθικά ζητήματα.
Να είναι σε θέση να κοινοποιούν πληροφορίες, ιδέες, προβλήματα και λύσεις τόσο σε ειδικευμένο όσο και σε μη-εξειδικευμένο κοινό.
Τέλος να έχουν αναπτύξει εκείνες τις δεξιότητες απόκτησης γνώσεων, που τους χρειάζονται για να συνεχίσουν σε περαιτέρω σπουδές με μεγάλο βαθμό αυτονομίας.